оч

I. 1. Нәр. б. очлаеп торган өлеше. Нәр. б. нечкәреп беткән югарыгы өлеше. Сузынкы, озынча әйберләрнең бетем чиге, шул чик тирәсендәге өлеше 2. Шәһәрнең авылның һ. б. ш. уртадан, үзәктән ерактагы ягы, чиге 3. Очлык таякка тимер оч кую 4. күч. Нәр. б. асылы, нигезе очы бик еракларга китә. Башы, башлангычы 5. күч. Нәр. б. азагы, бетүе, чиге эшнең очы күренмәү. II. ОЧ – Эшләп чыгарганнан соң сату һ. б. ш. өчен төреп куелган зур гына кисәк, төргәк (тукыма тур.). ОЧ БАШ – 1. Нәрсәнең. б. очкы, агачның-бүрәнәнең нечкәрәк ягы 2. Бүрәнәнең, борысның һ. б. ш. аркылы киселгән башы